บทที่ 97 ห่วงมากแค่ไหน

ลูกสาวน้ำตาร่วงเป็นสาย เพราะความรู้สึกผิด ท่านนายพลลุกขึ้นยืนหันหลังหนีน้ำตาลูกสาว คนเป็นพ่อแม้จะห่วงแสนห่วงแค่ไหน แต่การกระทำที่ลูกทำไป ก็ไม่ได้ผิดร้ายแรงถึงขนาดให้อภัยไม่ได้

"พ่อเลี้ยงลูกมา ไม่ได้หวังจะให้ลูกมีประวัติเสียหายด่างพร้อย เรื่องก้องมันแล้วไปแล้ว ก็ให้มันแล้วไป แต่กับคนนี้ พ่อก็ยังอดห่...